Skarby faraonów (+ opcja wypoczynku)

Wycieczka jest ciekawą opcją dla osób chcących zobaczyć prawdziwy Egipt. Wspaniałe zabytki i zachowane jeszcze na ścianach świątyń barwniki, cieszą oko i karmią wyobraźnię. Niestety sama organizacja wycieczki i jej końcowy koszt to już zupełnie inna historia. Obowiązkowe koszty dodatkowe podane pod gwiazdką (245$ od osoby), trzeba uiścić przewodnikowi po przybyciu do Asuanu. Wchodzą w to również wszystkie napiwki które w kwocie 40$ od osoby mają zapewnić nam spokój od wyciągniętej ręki przez kolejne 5 dni. (Wyciągnięta ręka i tak się pojawia zawsze i wszędzie). Jadąc na wycieczkę nastawialiśmy się na fakt braku all inclusive na statku, bo żyć bez tego możemy. Fakt nie podania nawet wody do obiadu, czy kolacji przeszedł nasze najśmielsze wyobrażenia. Tak więc dodatkowo płacimy za wodę po 1$ i za piwko 3-4$. Szklanek w kajucie nie będzie więc zabierzcie ze sobą Swoje. Dobrze zabrać również czajnik - mamy wtedy szansę na Swoją herbatę i kawę. Woda z Nilu powoduje że połowa osób nie wychodzi z kajut na wycieczki (każdy uważał na wodę i pił butelkowaną, ale to jest w jedzeniu). Dla porównania - później w hotelu po powrocie nad Morze Czerwone już nie spotkałem nikogo z zemstą faraona. Obsługa na statku przemiła - Szczególnie recepcjonista Romanny. Przewodnik dawał nam bardzo, bardzo dużo wolnego czasu. Zabierał nas na miejsce i po kilkunastu minutach puszczał wolno. Mogliśmy sobie spokojnie sprawdzić w internecie wszystkie informacje o oglądanych zabytkach. Nasz wyjazd był łączony. Wycieczka + Hotel na końcu. Jeśli chodzi o wycieczkę to już ją opisałem, natomiast hotele są miłym dodatkiem. Szczególnie miło wspominamy hotel Jolie Beach, w którym było kameralnie i przyjemnie. Drinki serwowane były z napojami butelkowanymi, co nie zdarza się często w hotelach wakacyjnych. Dla porównania, znacznie lepiej oceniany hotel Royal Tulip miał już napoje z proszku i tłum ludzi wszędzie. Podsumowując. Sporo zobaczyliśmy, zwiedziliśmy pod koniec też odpoczęliśmy. Pozostał niestety niesmak po tym fakcie, że cała nasza grupa czuła się jak worki z pieniędzmi przerzucane z miejsca na miejsce.